کد مطلب:153882 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132
تهدید حر و عکس العمل امام
پس از پایان سخنرانی امام علیه السلام حر به حضرت عرض كرد: ترا به خدا جانت را
حفظ كن كه اگر با این قوم نبرد كنی كشته می شوی، امام علیه السلام فرمود: مرا از كشته شدن می ترسانی و تصور كردی سخنرانیهایم بخاطر ترس از كشته شدن است پس بتو می گویم همان چیزی را كه برادر موسی به پسرعمویش گفت هنگامی كه بیاری رسول خدا (ص) می رفت و پسرعمویش او را از كشته شدن می ترسانید:
1- سأمصی و ما بالموت عار علی الفتی
اذا ما نوی حقا و جاهد مسلما
2- و واسی الرجال الصالحین بنفسه
و فارق مثبورا و ودع مجرما
3- اقدم نفسی لا ارید بقاءها
لتلقی خمیسا فی الوعی و عرمرما
4- فان عشت لم اندم و ان مت لم الم
كفی بك ذلا ان تعیش و عرغما
1- «به راهم ادامه می دهم كه مرگ برای جوانمرد عار نیست هنگامیكه از حق پیروی كند و در راه اسلام جهاد نماید.»
2- «و جانش را در راه مردان شایسته نثار كند و از افراد مجرم و گناهكار دوری گزیند.»
3- «جانم را تقدیم می دارم تا شجاعان را در روز جنگ ملاقات كنم و این برخورد را بر زندگی ترجیح می دهم».
4- «پس اگر زنده بمانم پشیمان نیستم و اگر كشته شدم ملامت نخواهم شد، ذلت در آن است كه انسان زنده بماند و خوار و زبون باشد» [1] .
نكته: حسین (ع) درستی راه و هدفش را كاملا تشخیص داده كه می داند چه كشته شود و چه زنده بماند نه پشیمان می شود و نه مورد ملامت قرار می گیرد و هر انسانی باید در زندگی چنین باشد كه قبل از حصول به علم به درستی هدف قدم از قدم بر ندارد.
حفظ كن كه اگر با این قوم نبرد كنی كشته می شوی، امام علیه السلام فرمود: مرا از كشته شدن می ترسانی و تصور كردی سخنرانیهایم بخاطر ترس از كشته شدن است پس بتو می گویم همان چیزی را كه برادر موسی به پسرعمویش گفت هنگامی كه بیاری رسول خدا (ص) می رفت و پسرعمویش او را از كشته شدن می ترسانید:
1- سأمصی و ما بالموت عار علی الفتی
اذا ما نوی حقا و جاهد مسلما
2- و واسی الرجال الصالحین بنفسه
و فارق مثبورا و ودع مجرما
3- اقدم نفسی لا ارید بقاءها
لتلقی خمیسا فی الوعی و عرمرما
4- فان عشت لم اندم و ان مت لم الم
كفی بك ذلا ان تعیش و عرغما
1- «به راهم ادامه می دهم كه مرگ برای جوانمرد عار نیست هنگامیكه از حق پیروی كند و در راه اسلام جهاد نماید.»
2- «و جانش را در راه مردان شایسته نثار كند و از افراد مجرم و گناهكار دوری گزیند.»
3- «جانم را تقدیم می دارم تا شجاعان را در روز جنگ ملاقات كنم و این برخورد را بر زندگی ترجیح می دهم».
4- «پس اگر زنده بمانم پشیمان نیستم و اگر كشته شدم ملامت نخواهم شد، ذلت در آن است كه انسان زنده بماند و خوار و زبون باشد» [1] .
نكته: حسین (ع) درستی راه و هدفش را كاملا تشخیص داده كه می داند چه كشته شود و چه زنده بماند نه پشیمان می شود و نه مورد ملامت قرار می گیرد و هر انسانی باید در زندگی چنین باشد كه قبل از حصول به علم به درستی هدف قدم از قدم بر ندارد.
[1] اعيان الشيعه ج 1/ص 597 - بحار ج 44 /ص 378 - كامل ج 4/ ص 48 - ارشاد مفيد ص 225 - طبري ج 7/ص 301.